Posted January 27th, 2020 by Κόκκινο Νήμα
Από το κυνήγι των μαγισσών και τις πρώτες περιφράξεις στο σύγχρονο, επιχειρηματικοποιημένο και περιφραγμένο πανεπιστήμιο
ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΗΝ ΠΥΡΑ
ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΩΝ ΜΑΓΙΣΣΩΝ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ, ΟΙ ΠΕΡΙΦΡΑΞΕΙΣ ΚΑΙ Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ
Παρασκευή 31/1, 8μμ
ΚΡΙΣΗ, ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ
Σάββατο 1/2, 8μμ
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ROSA NERA, ΛΟΦΟΣ ΚΑΣΤΕΛΙ, ΧΑΝΙΑ
ΚΟΚΚΙΝΟ ΝΗΜΑ-ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ/ΑΝΕΡΓΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Posted December 27th, 2019 by Κόκκινο Νήμα
ΝΕΑ ΕΚΔΟΣΗ -BLACKOUT ΝΑΝΙ ΜΠΑΛΕΣΤΡΙΝΙ
Το Blackout, ένα εκτεταμένο ποίημα του Νάνι Μπαλεστρίνι, γράφτηκε το 1979 και δημοσιεύθηκε το 1980. Αποτελεί μια ιδιαίτερη περιγραφή της παρατεταμένης «κατάστασης εξαίρεσης» στην οποία βρέθηκε το κράτος στην Ιταλία για πάνω από μία δεκαετία, εξαιτίας της μαχητικότητας των εργατών και της κοινωνικής διαμαρτυρίας στα τέλη της δεκαετίας του ’60.
Το blackout στη Νέα Υόρκη το 1977 και οι ταραχές που ακολούθησαν αποτελούν το επίκεντρο της δεύτερης ενότητας και λειτουργούν ως συνεκδοχή της πολιτικής αναταραχής που συντάραξε την Ιταλία κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του ’60 και του ’70.
Το ποίημα στην παρούσα έκδοση πλαισιώνεται από δύο κείμενα: την εισαγωγή στην αγγλική έκδοση δια χειρός Bifo και την κριτική ανάλυση του γερμανού μεταφραστή του Μπαλεστρίνι, Max Henninger. Επιλέξαμε αυτά τα δύο κείμενα γιατί παρουσιάζουν με άρτιο και πυκνό τρόπο τόσο τη μέθοδο εργασίας και συγγραφής που ανέπτυξε ο Μπαλεστρίνι όσο και το πνεύμα της εποχής στην οποία αυτός έζησε και δημιούργησε. Για τον ίδιο λόγο, στο παράρτημα της έκδοσης συμπεριλάβαμε τη συνέντευξη που παραχώρησε ο συγγραφέας στο περιοδικό Τα Παιδιά της Γαλαρίας το 2005 (και δημοσιεύτηκε στο τεύχος 12-13 του περιοδικού, το 2007).
Στο λογοτεχνικό και εικαστικό έργο του Μπαλεστρίνι ξεδιπλώνεται η πολυπρισματική –πολύ συχνά αντιφατική– προλεταριακή εμπειρία στη μεταπολεμική Ιταλία και αναδεικνύονται ταυτόχρονα τόσο οι συλλογικές όσο και υποκειμενικές διαστάσεις της. Ο Μπαλεστρίνι άλλωστε, με τα λόγια του Bifo, ήταν «κυριολεκτικά μάρτυρας στο θέατρο των κοινωνικών συγκρούσεων, αλλά ταυτόχρονα και ηθοποιός στη σκηνή… [και] κατάφερε να είναι ειρωνικός και απόμακρος, ενώ συμμετέχει ψυχή τε και σώματι».
Λίγους μήνες πριν προλάβουμε να ολοκληρώσουμε αυτή την έκδοση, ο Νάνι Μπαλεστρίνι έφυγε από τη ζωή. Τώρα πια, την αφιερώνουμε στη μνήμη του.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
[4] Εισαγωγικό σημείωμα
[17] ΕΙΣΑΓΩΓΗ
του Φράνκο “Bifo” Berardi
[47] BLACKOUT
[81] PATCHWORK 1979: Σημειώσεις για το BLACKOUT
του Νάνι Μπαλεστρίνι
του Max Henninger
[129] Bιογραφικά Bifo/Henninger
[155] Παράρτημα: Συνέντευξη στα ΠτΓ
Tags: Blackout, «κατάσταση εξαίρεσης», Ιταλία, Μπαλεστρίνι
Posted August 20th, 2012 by Κόκκινο Νήμα
Αύγουστος 2012 (Επίμετρο της εκδοτικής ομάδας | PDF)
Aπό όλα τα ιδιαίτερα στοιχεία του operaismo (εργατισμού), εκείνα που παραμένουν πιο καινοτόμα και σημαντικά είναι αυτά που σχετίζονται με τη θεματική της ταξικής σύνθεσης. Ο Σέρτζιο Μπολόνια σημειώνοντας ότι για τον εργατισμό η έννοια της ταξικής σύνθεσης κατέληξε να πάρει τη θέση που είχε η ηγεμονία στη σκέψη του ΙΚΚ, εφιστά την προσοχή επισημαίνοντας πως είναι «αμφίσημη. Ένα αντικλείδι που ανοίγει όλες τις πόρτες». Σκοπός αυτού του βιβλίου είναι να ανακαλύψει τον τρόπο με τον οποίο σφυρηλατήθηκε αυτό το εργαλείο και να εκτιμήσει σε ποιο βαθμό μπορεί να είναι ακόμη χρήσιμο στις προλεταριακές πολιτικές τάσεις που δεν έχουν συνθηκολογήσει με τις κυρίαρχες μεταμοντέρνες, αυτοδιαχειριστικές και αμεσοδημοκρατικές ιδεολογίες της εποχής μας.
H Αναφορά (1961) του Αλκουάτι ξεκίνησε τη συζήτηση πάνω στην ταξική σύνθεση: ο όρος αυτός σήμαινε τους διάφορους τρόπους συμπεριφοράς που εμφανίζονται όταν ιδιαίτερες μορφές εργατικής δύναμης μπαίνουν σε συγκεκριμένες διαδικασίες παραγωγής. Η ταξική σύνθεση σύντομα θα γινόταν συνώνυμη του ίδιου του εργατισμού.
Η κλασική περίοδος της ανάπτυξης του εργατισμού ξεκινάει με την έκδοση του περιοδικού του Τρόντι. Παρά την ετερόκλιτη σύνθεσή της, στην Classe Operaia (Εργατική Τάξη) διαμορφώθηκε ο πυρήνας ορισμένων αντιλήψεων οι οποίες αποτέλεσαν το ενοποιητικό στοιχείο όλων των συνιστωσών: η ταύτιση της εργατικής τάξης με την υπαγμένη στην άμεση παραγωγική διαδικασία εργασία, η έμφαση στον αγώνα για το μισθό ως κεντρικό πεδίο της πολιτικής σύγκρουσης, η επιμονή στο ότι η εργατική τάξη είναι η κινητήρια δύναμη της καπιταλιστικής κοινωνίας.
Σε αντίθεση με πολλούς μαρξιστές, η συντακτική ομάδα της Classe Operaia ποτέ δεν πίστεψε ότι η «συγκρότηση» της εργατικής τάξης εντός ενός συγκεκριμένου κοινωνικού σχηματισμού είναι ένα γεγονός που περιορίζεται σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Αντίθετα, την έβλεπαν ως αποτέλεσμα μιας διαρκώς εξελισσόμενης αλληλεπίδρασης μεταξύ των συναρθρώσεων της εργατικής δύναμης που παράγει η καπιταλιστική ανάπτυξη και των εργατικών αγώνων για το ξεπέρασμά τους. Αλλά ποιο από τα δύο στοιχεία είναι το ισχυρότερο; Η συνέχεια των αγώνων ή η ικανότητα του κεφαλαίου να αποσυνθέτει τον αντίπαλό του; Το προλεταριακό υποκείμενο καταστρέφεται πραγματικά από την αναδιοργάνωση της παραγωγής, η οποία περιοδικά ακολουθεί την πάλη στο εργοστάσιο, ή μοιάζει με ένα μονοκύτταρο οργανισμό, ο οποίος μπορεί να διαιρείται άπειρες φορές, διατηρώντας όμως το γενετικό του κώδικα άθικτο; Αρκούσε απλώς να ειπωθεί, όπως έκαναν ο Νέγκρι και ο Τρόντι, ότι η αναδιάρθρωση του κεφαλαίου απλώς μεταθέτει την ταξική σύγκρουση σε ένα υψηλότερο και πιο κοινωνικοποιημένο επίπεδο; Τέλος, τι ρόλο παίζει, αν όντως παίζει κάποιο ρόλο, το ζήτημα της μνήμης στην αναπαραγωγή της ταξικής πάλης;
Σε ό,τι αφορά την ανυποχώρητη ενασχόληση του εργατισμού με την τεχνική σύνθεση της εργατικής δύναμης ως στοιχείο-κλειδί στην εξήγηση της συμπεριφοράς, μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει αυτή την άποψη μερική αλλά όχι και τελείως λανθασμένη.
Στα τέλη της δεκαετίας τou ’70, οι συντάκτες της Primo Maggio άρχισαν να αναδεικνύουν εκείνα τα άλλα καθοριστικά στοιχεία –φύλο, ηλικία, φυλή, γλώσσα, εκπαίδευση, αγώνες ή ήττες του παρελθόντος– τα οποία έπαιξαν το δικό τους ρόλο στο να γίνει η ιστορία ενός συνόλου εργατικών δυνάμεων διακριτή από μια άλλη.
Η έκδοση του βιβλίου του Steve Wright Έφοδος στον Ουρανό εντάσσεται στη σειρά εκδόσεων του Κόκκινου Νήματος που σκοπό έχει να παρουσιάσει τις ιστορικές τάσεις του κομμουνιστικού κινήματος. Η έκδοση του παρόντος βιβλίου, όπως και κάθε βιβλίου που πραγματεύεται τον αγώνα του προλεταριάτου ενάντια στο κεφάλαιο, δηλ. τον αγώνα της ζωής ενάντια στο θάνατο, στόχο έχει να μας οπλίσει θεωρητικά ώστε να οργανώσουμε ακόμα πιο αποτελεσματικά την επίθεσή μας. Μέσα και ενάντια σε αυτόν το σάπιο κόσμο. Μέχρι την τελική καταστροφή του.
Επίμετρο της εκδοτικής ομάδας (PDF)
Posted July 20th, 2010 by Κόκκινο Νήμα
Ιούλιος 2010 (Ολόκληρο το βιβλίο | PDF)
Το να κατανοήσουμε το κυνήγι των μαγισσών έχει ζωτική σημασία τόσο για την κατανόηση της ανόδου του καπιταλισμού όσο και για την κατανόηση της οικογένειας, του γυναικείου ρόλου και της σχέσης που έχουμε με το σώμα μας. Η μεγάλη σημασία και επιρροή του συχνά αποσιωπάται ακόμα και από τη ριζοσπαστική ιστοριογραφία. Η σύντομη αυτή επισκόπηση εξετάζει τις οικονομικές, κοινωνικές και ιδεολογικές αιτίες και επιπτώσεις της σφαγής των γυναικών κατά την άνοδο του καπιταλισμού.
«Η αναγνώριση της ανώτερης γνώσης που κατείχαν οι μάγισσες διαπιστώνεται από την ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση ότι μπορούσαν να κάνουν θαύματα. Η μάγισσα ήταν στην πραγματικότητα ο πιο εμβριθής στοχαστής, ο πιο εξελιγμένος επιστήμονας της εποχής εκείνης… Καθώς η γνώση ήταν πάντοτε δύναμη, η Εκκλησία φοβόταν τη χρήση της από τις γυναίκες και έστρεψε εναντίον τους τα πιο θανατηφόρα της όπλα». Matilda Joslyn Gage, Women, Church and State: The Original Exposé of Male Collaboration Against the Female Sex, 1893.
Πρόλογος της εκδοτικής ομάδας (PDF)
Ολόκληρο το βιβλίο (PDF)
Posted June 11th, 2008 by Κόκκινο Νήμα
Ιούνης 2008 (Ολόκληρο το βιβλίο | PDF)
Aυτό που εμφανίζεται ως κρίση του εκπαιδευτικού συστήματος, κρίση που από ένα σημείο και μετά αρχίζει να τροφοδοτείται και από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τους αγώνες ενάντια σε αυτές, δεν είναι παρά μια μόνο όψη της κρίσης των καπιταλιστικών κοινωνικών σχέσεων συνολικά. Με αυτό εννοούμε την κρίση τόσο των σχέσεων εκμετάλλευσης όσο και των πολιτικών και ιδεολογικών μορφών που τις νομιμοποιούν. Προσδιορίζοντας τα χαρακτηριστικά που η κρίση παίρνει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση θα λέγαμε ότι είναι διαρκής, μιας και διαρκεί πάνω από τριάντα χρόνια στον ελλαδικό χώρο, ότι συνυφαίνεται τόσο με την αδυναμία (πλήρους) σύνδεσης του πανεπιστημίου με την παραγωγή όσο και με την αδυναμία (πλήρους) ικανοποίησης των κοινωνικών προσδοκιών της εργατικής τάξης. Στο κέντρο της κρίσης βρίσκονται κυρίως οι φοιτητές, οι σπουδαστές και το διδακτικό προσωπικό των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, οι οποίοι σε γενικές γραμμές δεν είναι διατεθειμένοι να λιώσουν στη δουλειά για να πετύχουν αυτό που θέλουν είτε αυτό λέγεται πτυχίο, είτε αυτό λέγεται μισθός.
Διαβάστε περισσότερα
Posted June 1st, 2006 by Κόκκινο Νήμα
Ιούνης 2006 (PDF)
Το Φλεβάρη του 1938, το συμβούλιο των CNT-UGT στο Pantaleoni Germans καθιέρωσε ένα εντατικό πρόγραμμα εργασίας και ποινές για την καθυστέρηση προσέλευσης στο χώρο εργασίας. Ένας σύντροφος ανέλαβε να ελέγχει την είσοδο και την έξοδο. Η ανάθεση των εργασιών και οι οδηγίες έπρεπε να γίνονται δεκτές «χωρίς σχόλια» και να εκτελούνται στην ώρα τους. Για κάθε μετακίνηση μέσα στο εργοστάσιο έπρεπε να υπάρχει άδεια από τον επικεφαλής του τομέα και όσοι μετακινούνταν χωρίς έγκριση θα ετίθεντο προσωρινά σε διαθεσιμότητα και θα παρακρατείτο ο μισθός τους για τρεις έως οκτώ μέρες. Κανένα εργαλείο δεν έφευγε από την κολεκτίβα χωρίς έγκριση και καθιερώθηκε δοκιμαστική περίοδος ενός μήνα για όλους τους εργάτες. Η ελεγκτική επιτροπή των CNT-UGT στην εταιρία Rabat προειδοποίησε ότι όποιος σύντροφος λείπει από τη δουλειά χωρίς να είναι άρρωστος θα χάνει το μεροκάματο. Οι εργαζόμενοι αυτής της εταιρίας, η πλειοψηφία των οποίων ήταν γυναίκες, ενημερώθηκαν ότι η ανυπακοή μπορούσε να οδηγήσει στην απόλυση σε έναν τομέα που, θα πρέπει να το έχουμε υπ’ όψιν μας, η ανεργία ήταν υψηλή. Καμία εργάτρια της Rabat δεν έπρεπε να απουσιάζει από τις συνελεύσεις υπό την απειλή προστίμου. Μόνο συζητήσεις σχετικά με την εργασία επιτρέπονταν κατά τη διάρκεια της εργάσιμης μέρας. Κι’ άλλες κολεκτίβες, όπως η Artgust, η οποία είχε ανεπιτυχώς ζητήσει από τους εργάτες να αυξήσουν την παραγωγή, επέβαλλαν επίσης κανόνες που απαγόρευαν τις συζητήσεις, την καθυστερημένη προσέλευση στο χώρο εργασίας ακόμη και τη λήψη τηλεφωνημάτων.
Διαβάστε περισσότερα
Posted May 1st, 2005 by Κόκκινο Νήμα
Μάιος 2005 (PDF)
Η ταξική πάλη και το “παλαιστινιακό ζήτημα” υπό το παραμορφωτικό πρίσμα του εθνικισμού
” Κατά πόσο λοιπόν η Ιντιφάντα είναι μια διαμεσολαβημένη έκφραση του ταξικού πολέμου και κατά πόσο ένας εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας; Κι αν οι προλετάριοι δεν έχουν πατρίδα, τότε γιατί συνεχίζουν να υποστηρίζουν τον εθνικισμό; Αν δώσουμε έμφαση στις πρόσφατες επιθέσεις των παλαιστινίων ενάντια σε καθεστωτικές μορφές πολιτικής αντιπροσώπευσης, δεν απαντάμε παρά μόνο εν μέρει. Κι αυτό γιατί εκφράστηκαν πολλές φορές με όρους που έδειχναν ότι οι αντιπρόσωποι δε θεωρούνταν αρκετά εθνικιστές. Σε αυτό το σενάριο, η κρίση νομιμοποίησης της ΟΑΠ δε σημαίνει την απόρριψη κάθε μορφής αντιπροσώπευσης αλλά οδηγεί μάλλον σε μια μαζική υποστήριξη πιο μαχητικών εθνικιστικών μορφών αντιπροσώπευσης, όπως π.χ. της Χαμάς.
Δεδομένης της υποτέλειας της παλαιστινιακής αστικής τάξης πολλοί παλαιστίνιοι ήταν υποχρεωμένοι να εργάζονται για το ισραηλινό κεφάλαιο είτε εντός της Πράσινης Γραμμής, είτε στην κατασκευή των οικισμών. Για αυτούς, η ισραηλινή στρατιωτική κυβέρνηση είναι το αφεντικό. Επομένως θα ήταν δυνατό ν’ αναγνωρίσουν τον εαυτό τους ως παλαιστίνιο παρά ως προλετάριο, μαζί με την μικροαστική τάξη των καταστηματαρχών που βίωσαν πολλούς παρόμοιους καθημερινούς εξευτελισμούς και στερήσεις λόγω της ισραηλινής κυριαρχίας. Απούσας της επανάστασης, η καθημερινή ζωή τους ως εργάτες μπορεί και να βελτιωνόταν αν υπήρχε μια παλαιστινιακή αστική τάξη που να λειτουργεί σωστά, που να μπορούσε να επενδύσει στο βιομηχανικό τομέα και να τους προσλάβει παρέχοντας εισόδημα και για τις δυο τάξεις.”
Aufheben
Διαβάστε περισσότερα
Posted May 1st, 2004 by Κόκκινο Νήμα
Μάιος 2004
Συλλογή κειμένων για την ιστορία του αναρχοκομμουνιστικού κινήματος
Στο αληθινό πεδίο της ζωής, με τις χαρές της, τα βάσανά της και τ’ ατυχήματά της, όλοι δεν μπορούμε να θυμηθούμε κάποιον που μας πρόσφερε μια τόσο μεγάλη υπηρεσία ώστε θα αγανακτούσαμε αν μας έλεγαν το ισοδύναμό της σε χρήμα; Η υπηρεσία αυτή μπορεί να ήταν μόνο μια λέξη, μόνο μια λέξη που ειπώθηκε την κατάλληλη στιγμή, ή μπορεί να ήταν αφοσίωση μηνών ή χρόνων -σκοπεύουμε, μήπως, να υπολογίσουμε αυτές τις “ανυπολόγιστες” υπηρεσίες σε “κουπόνια εργασίας”;
“Η εργασία του καθενός!” Όμως η ανθρώπινη κοινωνία δε θα επιβίωνε ούτε για δυο γενιές αν ο κάθε ένας δεν έδινε απείρως περισσότερα απ’ αυτά για τα οποία πληρώνεται σε χρήμα, σε “κουπόνια” ή με δημόσια επιβράβευση…
Και αν η αστική κοινωνία παρακμάζει, αν εισήλθαμε σ’ ένα αδιέξοδο απ’ το οποίο δεν μπορούμε να βγούμε δίχως να επιτεθούμε στους παλιούς θεσμούς με φωτιά και τσεκούρι, αυτό συμβαίνει ακριβώς επειδή δώσαμε τόσο μεγάλη σημασία στον υπολογισμό. Επειδή συνηθίσαμε να δίνουμε μόνο για να πάρουμε. Επειδή βάλαμε ως στόχο μας να μετατρέψουμε την κοινωνία σε εμπορική επιχείρηση βασισμένη στη χρέωση και την πίστωση.
Κροπότκιν, Το σύστημα της μισθωτής εργασίας
Διαβάστε περισσότερα
Posted June 1st, 2003 by Κόκκινο Νήμα
Ιούνιος 2003 (PDF)
Σε μερικά τηλεφωνικά κέντρα οι εργάτες έχουν επινοήσει διάφορες μορφές σαμποτάζ, για παράδειγμα μπλοκάρουν τα μηχανήματα όταν το στρές της δουλειάς φτάνει σε οριακά σημεία. Ctrl-Alt-Del…και έχεις ένα τρίλεπτο έξτρα διάλειμμα όσο το κομπιούτερ ξαναφορτώνει. Άσε μια κλήση να βαράει στη γραμμή σου… για να περάσει λίγη ώρα μέχρι την επόμενη. Πείραξε λίγο τα καλώδια… και θα πρέπει να έρθει τεχνικός για να βρει τι τρέχει.
Διαβάστε περισσότερα
Posted May 1st, 2002 by Κόκκινο Νήμα
Μάϊος 2002 (PDF)
Ο στόχος του παλιού εργατικού κινήματος ήταν να καταλάβει τον υπάρχοντα κόσμο και να τον διαχειριστεί με έναν καινούριο τρόπο: βάζοντας τον τεμπέλη να δουλέψει, αναπτύσσοντας την παραγωγή, εισάγοντας την εργατική δημοκρατία (τουλάχιστον ως ζήτημα αρχής). Μόνο μια μικρή μειοψηφία, «αναρχική» καθώς και «μαρξιστική», θεωρούσε ότι μια διαφορετική κοινωνία σήμαινε την καταστροφή του κράτους, του εμπορεύματος και της μισθωτής εργασίας, παρότι σπάνια το όρισε σα μια διαδικασία, αντιλαμβανόμενη αντιθέτως το όλο πράγμα σαν ένα πρόγραμμα που τίθεται σε εφαρμογή μετά την κατάληψη της εξουσίας, συχνά ύστερα από ένα αρκετά μακρύ μεταβατικό στάδιο. Αυτοί οι επαναστάτες αδυνατούσαν ν’ αντιληφθούν τον κομμουνισμό σαν ένα κοινωνικό κίνημα του οποίου η δράση θα υπέσκαπτε τα θεμέλια της ταξικής και κρατικής εξουσίας, και υποτίμησαν την ανατρεπτική δύναμη των αδερφικών, ανοιχτών, κομμουνιστικών σχέσεων οι οποίες επανεμφανίζονταν σε κάθε ουσιαστική εξέγερση (Ρωσία 1917-19, Καταλωνία 1936-37…)…
Διαβάστε περισσότερα
